ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਈ ਸੀ
ਫੱਟੀ ਤੇ ਕਲਮ ਰੱਜ ਕੇ ਚਲਾਈ ਸੀ
ਟਿੱਕੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟ ਸ਼ਾਹੀ ਵੀ ਬਣਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਪੈਂਤੀ ਅੱਖਰੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਹੇਕਾਂ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ
ਨਾਨਕ ਦੀ ਬੋਲੀ ਆਖ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸੀ
ਉਦੋਂ ੳ ਅ ਦੋਵੇਂ ਕਰਦੇ ਲੜਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕੁ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਸੀ
ਦੂਣੀ ਦੂਣੀ ਕਰ ਭਾੜੇ ਵੀ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਸੀ
ਟਾਟਾਂ ਤੇ ਹੀ ਬੈਠ ਮੈਂ ਕਲਾਸ ਲਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਸਦਾ ਗਾਮਾਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਗਾਚੀ ਪਿੱਛੇ ਪੈਂਦੀ ਸਭ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਗੁਰੂਆਂ ਦਾ ਉਦੋਂ ਬੜਾ ਹੁੰਦਾ ਮਾਨ ਸੀ
ਚੇਲਿਆਂ ਲਈ ਗੁਰੂ ਰੱਬ ਦੇ ਸਮਾਨ ਸੀ
ਹਿੰਦੀ ਵਾਲੀ ਭੈਜੀ ਬੁਣਦੀ ਸਲਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸਕੂਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਜਨ ਗੰਨ ਮੰਨ ਮਕਬੂਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਸਰਪੰਚਾਂ ਨੇ ਰਲ ਮਾਨਤਾ ਕਰਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ
ਸਕੂਲ ਦੇ ਤਾਂ ਬੜੇ ਹੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵੀ ਨਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
ਕੰਗ ਨੇ ਕਲਮ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਪਾਈ ਸੀ
ਫੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਪੋਚ ਕਰਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ।