ਜਿਹੜੇ ਹੱਸਦੇ
ਜਿਹੜੇ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਬਹੁਤਾ,
ਓਹ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਫਟ
ਬੜੇ ਜਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਨਿਤ ਮਹਿਫਲਾਂ ਜਮਾਉਂਦੇ,
ਸਾਰੇ ਜਗ ਨੂੰ ਹਸਾਉਂਦੇ,
ਪਰ ਕੌਣ ਜਾਣੇ
ਅੰਦਰੋਂ ਉਹ ਹਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਦਿਨੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਉਂਦੇ,
ਰਾਤੀਂ ਡੋਲਦੇ ਨੇ ਹੰਝੂ,
ਬਾਹਰੋਂ ਦਿਸਦੇ ਨੇ ਜਿੰਦਾ,
ਅੰਦਰੋਂ ਮਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਟੋਭੇ-ਛੱਪੜੀਂ ਲਾਈਆਂ
ਉਹਨੀ ਤਾਰੀਆਂ ਨੀ ਹੁੰਦੀਆਂ,
ਉਹ ਤਾਂ ਸੱਤੇ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ
'ਜੁਤਲਾ' ਤਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਜ਼ਬਰ-ਜੁਲਮ
ਜ਼ਬਰ-ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ ਜ਼ਾਲਮਾ ਅੱਤ ਚੁੱਕੀ,
ਪਾਪ ਝੁੱਲਿਆ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਉੱਤੇ ।
ਗਲ ਘੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਮਜ਼ਲੂਮ ਦਾ ਅੱਜ,
ਝੱਪਟੇ ਬਾਜ, ਚਿੜੀਆਂ ਦੀ ਡਾਰ ਉੱਤੇ ।
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪਈ ਕਹਿਰ ਦੀ ਅੱਗ ਵਰ•ਦੀ,
ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ ਏ ਖ਼ੂਨੀ ਅੰਗਿਆਰ ਉੱਤੇ ।
ਬਾਜਾਂ ਵਾਲਾ ਫਿਰ ਲੈ ਪੈਗਾਮ ਆਊ,
ਹੋਵੇ ਮਾਣ 'ਜੁਤਲਾ' ਇਕ ਓੁਂਕਾਰ ਉੱਤੇ।