ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ, ਲੋਕ ਬੜੇ ਪਛਤਾਣ।
ਉਸ ਦੇ 'ਕਾਰੇ' ਤੱਕ ਕੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਬੋਲੀ ਜਾਣ।
ਉਹ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਮਾਲਕ ਬਣ ਕੇ ਵੇਚੀ ਜਾਵੇ,
ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰੇ, ਜੋ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਮਰੀ ਜਾਣ।
ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਦੂਗਰ ਵਾਂਗੂੰ ਉਲਝਾਈ ਜਾਵੇ,
ਸੱਭ ਵਸਤਾਂ ਦੇ ਭਾਅ ਯਾਰੋ, ਅਸਮਾਨੀ ਚੜ੍ਹਦੇ ਜਾਣ।
ਉਹ ਪਰਦੇਸਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਕੱਢ ਲਵੇ,
ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਾਰੀ ਤਾਂ, ਉਸ ਦੇ ਛੁੱਟ ਪਸੀਨੇ ਜਾਣ।
ਮੰਦਰ ਬਣਵਾਣ ਲਈ ਧਨ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਉਸ ਕੋਲ,
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਬਣਵਾਣ ਲਈ ਹੱਥ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਣ।
"ਉਸ ਤੋਂ ਕੁਰਸੀ ਖੋਹ ਕੇ ਕਿਸੇ ਸੁਲਝੇ ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਦਈਏ,"
ਅੱਕੇ ਲੋਕੀਂ ਕਹਿੰਦੇ, "ਚੋਣਾਂ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਣ।"