ਜੰਗ ਨਾਲ
ਕਦੇ ਕੋਈ ਮਸਲਾ
ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਜੰਗ ਨਾਲ
ਕੇਵਲ ਤਬਾਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਕੋਠੀਆਂ
ਤੇ ਵੱਡੀਆਂ, ਵੱਡੀਆਂ ਫੈਕਟਰੀਆਂ
ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਦੇ ਜਵਾਨ
ਆਪਣੀਆਂ ਕੀਮਤੀ ਜਾਨਾਂ ਤੋਂ
ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠਦੇ ਹਨ,
ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪੁੱਤ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਤੀ,
ਕਿਸੇ ਦੇ ਭਰਾ
ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਿਉ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਉਪਜਾਊ ਧਰਤੀ
ਬੰਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਅਨੇਕਾਂ ਬੱਚੇ, ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਮਨੁੱਖ
ਅਪਾਹਜ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਾਕੀ ਬਚਦਾ ਜੀਵਨ
ਨਰਕ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਹਰ ਮਸਲੇ ਦਾ ਹੱਲ
ਗੱਲਬਾਤ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਗੱਲਬਾਤ ਤਾਂ ਹੀ ਸੰਭਵ ਹੈ
ਜੇ ਅਮਨ ਹੋਵੇ
ਤੇ ਅਮਨ ਲਈ
ਸਿਆਣਪ ਤੇ ਸੂਝ,ਬੂਝ
ਜਰੂਰੀ ਹੈ।
ਅਮਨ ਬਿਨਾਂ
ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਹੋਂਦ ਤੇ
ਖਤਰਾ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ,
ਜੋ ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।