ਗ਼ਜ਼ਲ (ਗ਼ਜ਼ਲ )

ਆਪਣਾ ਮਨ ਜੇ ਮੰਨ ਜਾਏ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਨਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਮਨ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾਈਦਾ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਕੋਈ ਬੋਲ ਕਬੋਲ ਕਰ ਜਾਏ, ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਲੱਗ ਜਾਏ ,

ਆਪੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਵੱਟ ਲਈਏ, ਕੋਈ ਵੈਰ ਕਮਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਝਗੜੇ ਝੇੜੇ ਚਲਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ, ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪਈ ਮਧਾਣੀ ਏ,

ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਜੱਗ ਦਾ ਮੇਲਾ, ਕੋਈ ਘੜੀ ਗੁਆ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਛੰਨਾ ਢਾਰੇ, ਕਿਤੇ ਉੱਚੇ ਮਹਿਲ ਚੁਬਾਰੇ,

ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਜਾਣੇ ਨੇ, ਕੋਈ ਪਾਪ ਕਮਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਜਦੋਂ ਗੁੱਡੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ, ਭੀੜ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ,

ਜੋ ਮੈਂ ਦੀ ਟੀਸੀ ਤੇ ਚੜਿਆ, ਉਹਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾਹ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਸੱਭ ਦਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਹੋਵੇ, ਕੋਈ ਰਹਿਣ ਬਸੇਰਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ,

ਆਪਣਾ ਮਹਿਲ ਉਸਾਰਨ ਲਈ, ਕੋਈ ਝੁੱਗੀ ਢਾਹ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਸੱਚ ਝੂਠ ਦੇ ਦੋਨੋ ਪਾਸੇ ਨੇ, ਧੋਖੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸਦੇ ਖਾਸੇ ਨੇ,

ਲਾਲਚ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ਨੂੰ, ਹੁਣ ਦਿਲਦਾਰ ਬਣਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਸੁੱਖ ਦੁੱਖ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਹੱਸਾਉਂਦੇ ਤੇ ਰੁਲਾਉਂਦੇ ਨੇ,

ਉਮਰਾਂ ਦੇ ਲੰਬੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ, ਕੋਈ ਰੋਗ ਲਵਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਮਨ ਵਾਲ਼ਾ ਘੋੜਾ ਭੱਜਦਾ ਏ, ਕਦੇ ਹੱਲ ਨਾ ਕੋਈ ਲਭਦਾ ਏ,

ਰਸਤਾ ਆਪਣਾ ਲੈ ਲਈਏ, ਰਾਹ ਮੜ੍ਹੀ ਦੇ ਜਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਮਨ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਵੜਿਆ ਈ ਨਾ, ਸਾਫ਼ ਸਫਈਆ ਕਰਿਆ ਈ ਨਾ,

ਬਾਹਰ ਦੀ ਪੋਚਾ ਪਾਚੀ ਦੀ, ਫੋਕੀ ਦਿੱਖ ਦਿਖਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਮਨ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਟਿਕਾਈਦਾ, ਭਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦੀ ਕਿਉਂ ਜਾਈਦਾ,

ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਮਨ ਲੱਗ ਜਾਏ ਤਾਂ, ਡਿਕ ਡੋਲੇ ਖਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l

ਭੱਜ ਨੱਠ ਦਿਸਦੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ, ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਰੋਕਾਂ ਦੀ,

ਮਨ ਆਪਣਾ ਨਿਰਮਲ ਹੋ ਜਾਏ, ਨਿੱਤ ਠੇਸਾਂ ਖਾ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ l