ਅੱਧ-ਪਚੱਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਨਾਰੀ ਕਰੇ ਦਿਖਾਵਾ ।
ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਹੋਣ ਦਾ ਉਹ ਕਰਦੀ ਦਾਅਵਾ ।
ਬਿਨ ਬਾਜੂ ਦੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਹੁਣ ਕੁੜਤਾ ਕੁੜਤੀ,
ਨਗਨ ਨਾਰੀ ਨੂੰ ਹੋਣ ਦਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਪਛਤਾਵਾ ।
ਸਿਰ ਤੋਂ ਚੁੰਨੀ ਲੱਥ ਕੇ ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਆ ਗਈ,
ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਆ ਕੇ ਬਣ ਗਈ ਲਟਕਾਵਾ ।
ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ਰੂਪ ਨੂੰ ਮੇਕਅੱਪ ਨਾਲ ਢਕਿਆ,
ਚਿਹਰਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਰੂਪ ਛਲਾਵਾ ।
ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਭਰਵੱਟੇ ਵੀ ਹੁਣ ਮੁੰਨ ਧਰੇ ਨੇ,
ਮੁੰਨੇ ਹੋਏ ਭਰਵੱਟਿਆਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਵਾਹਵਾ ।
ਧੀਰਜ ਰੱਖੋ ਨਾਰੀਉ ਨਾ ਰੂਪ ਵਗਾੜੋ,
ਅਸਲੀ ਹੋਵਣ ਸੂਰਤਾਂ ਤਾਂ ਬੱਲੇ ਸ਼ਾਵਾ ।
ਰੂਪ ਜਵਾਨੀ ਚਾਰ ਦਿਨ ਆਖਰ ਢਲ ਜਾਣੀ,
ਢਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਨਕਲੀ ਮਾਵਾ ।
ਵਿੱਚ ਸੰਦੂਕਾਂ ਸੁਟੀਆਂ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ਾਂ,
ਕੱਢੋ, ਪਹਿਨੋ ਨੱਢੀਓ ਅਸਲੀ ਪਹਿਰਾਵਾ ।
ਚੁੰਨੀ ਕੱਢੋ ਉਹੜ ਲਓ ਨੀ ਕੁੜੀਓ ਚਿੜੀਓ,
ਹੁਣ ਨਾ ਝਾਟੇ ਮੁੰਨਿਓ ਛੱਡੋ ਲੋਕ ਦਿਖਾਵਾ ।