ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ (ਕਵਿਤਾ)

ਐ ਮੇਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਮਾਂ ,
              ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂ ।
              ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਅਸਾਂ ਪੜ੍ਹਨਾ ਸਿਖਿਆ ,
              ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਅਸਾਂ ਲਿਖਣਾ ਸਿੱਖਆ ,
              ਅਪਣੀ ਬੋਲੀ ਅੱਪਣਾ ਨਾਂ ।
             ਬੇਸ਼ੱਕ ਜੱਗ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਬੋਲੀਆਂ ,
             ਤੇਰੀ ਦਿੱਲ ਵਿਚ ਵੱਖਰੀ ਥਾਂ ।
             ਤੇਰਿਆਂ ਸ਼ਬਦਾਂ  ਵਿੱਚ ਅੱਪਨੱਤਣ ,
             ਸੁਹਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸੁਹਣਾ ਨਾਂ ।
             ਲੰਬਾ ਤੇਰਾ ਸ਼ਫਰ ਬੜਾ ਹੈ ,
             ਜਦ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਾਂ ।
             ਤੇਰਾ ਸੱਿਭਆਚਾਰ ਪੁਰਾਣਾ ,
             ਸੁੰਦਰ ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਗਰਾਂ । 
            ਪੀਰ ਪੈਗੰਬਰ ਵਲੀ ਔਲੀਏ ,
            ਤੈਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਦੱਸਾਂ ਗੁਰਾਂ ।
            ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਤੇਰੇ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿਚ ,
            ਮਿੱਠੇ ਰਾਗ ਤੇ ਅਰਸ਼ੀ ਧੁਨਾਂ ।
            ਜੇਹਲਮ ਰਾਵੀ ਅਤੇ ਬਿਆਸ ,
            ਕਿੱਧਰੇ ਸਤਲੁਜ ਅਤੇ ਝਨਾਂ ।
            ਵੰਡੀ ਧਰਤੀ ਵੰਡ ਲਿਆ ਸੱਭ ਕੁੱਝ,
            ਲੜਕੇ ਬੇਸ਼ਕ ਭੈਣ ਭਰਾਂ ।
             ਧਰਤੀ ਦੇ ਕੋਣੇ ਕੇਣੇ ਤੇ ,
            ਪਰ ਤੂੰ ੰਸਾਰੇ ਅਜੇ ਰਵਾਂ ।
            ਤੇਰਾ ਹੈ ਸੰਗੀਤ ਨਿਆਰਾ ,
            ਤੇਰਾ ਹੈ ਸੁਰ ਤਾਲ ਨਵਾਂ ।
            ਤੇਰਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮਾਂ ਦੇ ਵਰਗਾ ,
            ਜਿਉਂ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੱਭ ਲਈ ਛਾਂ ।
            ਤੈਨੂੰ ਬੋਲ ਕੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ ,
            ਰਾਮ ਰਹੀਮ , ਸਿੰਘ ਤੇ ਖਾਂ ।
             ਐ ਪਿਆਰੀ ਪੰਜਾਬੀ  ਮਾਂ ,
             ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਦਕੇ ਜਾਂ ।