ਹਾਕਮਾਂ ਦੇ ਲਾਰਿਆਂ ਤੇ ਨਾ ਵਿਰੇ
ਆਖਿਆ ਸੀ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਸਿਰ- ਫਿਰੇ ।
ਮਹਿਕ ਖਿੰਡਾਗੇ ਆਪਣੀ ਧਰਤ ਤੇ
ਖਿੜੇ ਸਨ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹ- ਚਿਰੇ ।
ਦੌੜੇ ਸਨ ਜੋ ਸਿਰ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਕੇ
ਦੌੜ ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਗਿਰੇ।
ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ਡਾਲੀ ਤੋਂ ਜੋ ਮਾਲੀਆਂ
ਚਮਨ ਵਿਚ ਸੀ ਨਾ ਖਿੜੇ ਨਾ ਕਿਰੇ ।
ਨਾਮ ਲਿਖਿਆ ਅੰਬਰਾਂ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੇ
ਜੋ ਕਦੇ ਨਾ ਗਿਰੇ ਤੇ ਨਾ ਫਿਰੇ ।